Gisteren was het weer zover. De wekelijkse straking liep uit tot rellen. Ik moest smiddags werken en kom onderweg midden door het centrum. Zelfs in de metro rook het naar traangas en overal mensen met iets voor hun neus en witte zalf in hun gezicht dat het prikken tegengaat. En niet alleen de gebruikelijke hooligans, ook meiden van mijn leeftijd. Mijn bus ging niet meer, dus moest ik een uur lopen naar mn werk. Na 5 minuten lopen zie ik politieagenten op de grond vallen die later in gevecht raken met twee jongens. Die hadden stenen naar hun hoofd gegooid. Na 40 minuten lopen, heb ik mezelf toch maar getrakteerd op een lekker ijsje. Filippos zat vast op kantoor, omdat dat midden in het centrum van de gebruikelijke onrust ligt. Om 20 uur lopend naar een plek waar het rustiger was en daar opgepikt door zn vader. Om de dag compleet te maken vond ik gisteren een katje van 2 maanden in de ondergrondse parkeerplaats van mn werk.
Omdat het er zo zielig uitzag heb ik het ding meegenomen. Filippos sprong zowat uit zn vel. De hele nacht miauwen, uiteindelijk om 5,30 in de kattenbox ingebouwd met kussens om het geluid te dimmen, konden we nog even slapen. Nu ben ik hard bezig om een ander huis te vinden voor het beestje. Facebook, email, blogs, alle sociale media. Een telefoontje van iemand die er over nadenkt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten