week 32 Asproklisi (witte kerk)

laspia therapia

computerspelletjes met Saffah

tuinslang douche

strand

surrealistisch modderbad

oma die een kip kortwiekt

Maandag 3 augustus. Eindelijk heeft Filippos vakantie. Na zn werk vertrekken we rond een uur of zeven met z'n vader, zus, nichtje en tante richting het noorden van Griekenland, de provincie Epirus. Asproklisi ligt 20 minuten van Igoumenitsa, op het vasteland tegenover Corfu, vlakbij de grens met Albanië. Het dorp bestaat uit 20 huizen en ligt 5 minuten van zee. De regio staat bekend om de sinaasappelbomen, Dodoni melkproducten en pita's (filodeeg gevuld met bladgroenten, feta, etc). Zes uur later komen we aan. Oma is blij dat we er zijn. We hebben een eigen slaapkamer met een mini-tweepersoons bed en veel familiefotos aan de wand. Filippos slaapt met zn armen en benen wijd gestrekt dus we schuiven het bed tegen een ander een-persoons bed en besluiten dwars te gaan liggen.

S' ochtends worden we vroeg wakker van het gekakel van tante Katherina, Kiki en Eleni en buren die langs het huis lopen en het nieuws uitwisselen. Erg gezellig met zoveel mensen in een huis. Gelukkig kende ik wat meer Grieks. Rond een uur of 12-13 is iedereen wakker en klaar om naar het strand te gaan. Elke dag gaan we naar een ander strand. Rond een uur of 18 naar huis om eerst buiten met de tuinslang het zoute water af te spoelen en vervolgens te eten. Gemista (gevulde tomaat en paprika), gehaktballetjes met aardappelpartjes, pita, vis uit de oven met natuurlijk feta en een salade van tomaten en komkommer). Oma heeft een grote tuin met veel groenten en fruit. Mijn favoriet was de boom met vijgen. Elke ochtend vers plukken om mee te nemen naar het strand. Af en toe was er een kip ontsnapt en ging ik die vangen. Altijd leuk... Vervolgens trok of knipte oma dan een deel van de veren weg, zodat ze niet meer kunnen ontsnappen. Kippen met zoveel energie zijn broeds. Om ze af te koelen spuit oma ze nat met de tuinslang.

Tijdens de schemering zat iedereen vaak buiten onder de druivenranken om de dag door te spreken. Ik deed soms spelletjes met mijn nieuwe vriendinnetje Safah uit Egypte, totdat haar vier broertjes ook met mijn laptop wilde spelen. Er waren veel muggen, in het Grieks 'knoupia', die mij leuk vonden. Ik droeg daarom een zwarte harembroek.

S' avonds gingen we meestal ergens wat drinken in een bar met familie of vrienden uit het dorp. In augustus is het 'tsipoura visfeest'. Tsipoura wordt in de buurt van Aspoklisi gekweekt en is de lekkerste en duurste vis in de Griekse taverna's. Rond een uur of negen zitten alle tafels vol met mensen vanuit de wijde omtrek. Alleen als je zit krijg je te eten. We zaten gezellig dicht op elkaar. Ik zat bijna op schoot bij een oude man met een superduitse retrobril. 60% van de mensen in Epirus spreekt Duits en draagt dezelfde bril als die ze 30 jaar geleden droegen. Doe maar duurzaam. Toen Griekenland nog een dictatuur had, zijn veel Grieken uit deze buurt naar Duitsland gemigreerd voor werk en later weer terug gegaan naar hun eigen dorp. De vis is lekker. Even een praatje gemaakt met Vanna Barbara, een van de bekendste seksymbolen van Griekenland, nu in de 50. Er is vuurwerk en er wordt op traditionele muziek in een wijde cirkel gedanst.

Op zondag zijn we met de hele familie en wat pita's en fruit naar de rivier Acharon geweest. De bekende rivier die volgens de antieke oudheid de wereld van de levenden verbind met de onderwereld. Charon is de naam van de veerman van Hades die zielen naar de overkant brengt tegen betaling van een munt. Je kan klimmend en zwemmend door het ijskoude turqoise water stroomopwaarts door de kloof met grote keien tot een punt waar grote draaikolken zijn.

Filippos en ik zijn ook naar Ioannana geweest. Een van de grotere historische steden van Griekenland, gelegen in de bergen. Ioannina ligt aan een groot diep meer en is pas in 1922 'bevrijd'. De Turkse overheersing is nog duidelijk zichtbaar in de architectuur van het oude centrum en er zijn veel moskeeen. In het meer ligt een eilandje bekend om het zilver en de beruchte Ali Pascha. Ali Pascha was de Albanese heerser in het westelijk Europese deel van het Ottomaanse Rijk. Onder zijn bewind bloeide Ioannina als culturele stad en handelscentrum en vonden veel gruwelijkheden plaats. In Epirus was zwaar verzet tegen de Turken. Wanneer het verzet brak, vluchtte vrouwen en kinderen. Een bekend verhaal is dat de vrouwen met kinderen in de armen rond een diepe afgrond dansden en zich een voor een in de afgrond lieten vallen. Liever dat dan leven onder de Turkse overheersing en dat de kinderen opgeleid werden als Turkse soldaat.

Ali zelf werd verliefd op een Griekse vrouw. In lokale liedjes wordt haar dood herdacht. Zij was de minnares van zijn oudste zoon en nadat een poging om haar te verkrachten mislukte besloot Ali haar samen met 17 van haar vriendinnen levend met stenen aan de benen te verdrinken in het meer. Haar lichaam is nooit gevonden, maar het water heeft de kleur van haar ogen. Er wonen ook veel groene kikkers in het meer. Vier daarvan hebben we opgegeten. Gefrituurd smaken ze als malse kippetjes. Mwoehahaha!